Van Oklahoma naar Texas

We slapen als een roos en om half acht zitten we aan het ontbijt. Dat ontbijt valt nogal tegen. We willen heet water tappen om thee te zetten; heetwatergenerator leeg. Ik meld het, reactie "komt eraan", maar het wordt vergeten. Ik loop de pantry in en haal een kan kraanwater om de generator te vullen, dus opgelost. Ik wil melk pakken: melkkan leeg. Ook geen wafels en wrakke stoelen, kortom niet echt geweldig. Ik snap niet waar ze het "certificate of excellence" van TripAdvisor vandaan halen....

We doen de was en als alles droog is op naar Tulsa. We gaan een General Store binnen, waar we verrast worden door een ongekend assortiment van wat? Van alles!! Het meisje dat de zaak runt heet Sue Ellen en studeert aan de universiteit. Ze is geboren en getogen in Kentucky in een zeer kleine gesloten gemeenschap. Ze heeft zich daaruit los gemaakt en heeft een jaar bij haar oma gewoond op een heuvel bij Mobile Alabama. Nu studeert ze al twee jaar in Tulsa en wil nooit meer terug naar Kentucky. Ze droomt van reizen en vraagt me hoe het leven in Nederland is. Als we afscheid nemen zwaait ze ons stralend na.

We lunchen heerlijk met brood met roastbeef en uiensoep: een topadres, waar we met 24 gr C op het terras kunnen eten. Daarna naar de Bricktown Brewery, waar ik een heerlijk bittere IPA drink. We horen dat Bricktown de uitgaanswijk van Oklahoma City is. Hier gaan we morgen heen.

We rijden onder een bedekte hemel naar Oklahoma City en in de verte doemt de indrukwekkende skyline van OKC op. We vinden vlot de gloednieuwe Comfort Inn en krijgen een prachtige strak modern ingerichte kamer. We zwerven wat door een verlaten downtown.

We gaan naar Bricktown, een project van de gemeente om een totaal ontredderde industriële omgeving om te vormen tot een bijzonder uitgaansgebied. Er is een watergang met onfris fel groen water, waar kades langs liggen met terrassen. Het is duidelijk een poging om een sfeer te creeëren zoals in San Antonio TX met haar "Riverwalk". Er vaart ook een rondvaartboot met een via megafoon uitleg gevende stuurman, die dan voornamelijk vertelt, wat je zelf kan zien.

De volgende dag na een heerlijk ontbijt naar het National Cowboy Museum. Dit is een hoogtepunt van onze roadtrip en we blijven hier wel vijf uur incl. een lekkere lunch. We zien hoe men in het wilde westen leefde en ook wat Hollywood ervan heeft gemaakt. We zitten samen in een ouderwetse bioscoop en zien bijv. De Lonely Rider en John Wayne, Mr.America. Ook Ronald Reagan zien we langskomen.

We gaan naar het Memorial van de bomaanslag van 1995. Het is een indrukwekkend monument. Ik hoor van Peter, een politieman, dat de gemeenschap van Oklahoma City er twee jaar over gedaan heeft voordat men dit kon realiseren. De twee tijden 9:01 en 9:03 symboliseren het tijdsbestek, waarin OKC haar onschuld verloor. De dader, een veteraan, heeft er twee jaar over gedaan om zijn "wraak" op de FBI, voor te bereiden, wraak op het optreden van de FBI in Waco TX, waarbij veel leden van een sekte werden gedood. Met zijn bom vielen 168 doden, waaronder 14 kinderen van een dagopvang. Ik sprak met John en zijn collega, die tijdens de aanslag vier blokken verderop werkten. De ruiten vlogen eruit en zelfs nu nog was John aangeslagen als hij vertelt wat er gebeurd was.

Well, let's call it a day; morgen naar Fort Worth en Dallas.