Noodweer en hotelperikelen
10 september 2018 - Tulsa, Oklahoma, Verenigde Staten
Nadat we Memphis hebben verlaten, kun je geen TV program kiezen, of het gaat over de 10 hurricanes, die van verschillende kanten de V.S. bedreigen. We rijden vlot naar St.Louis, waar we met behulp van de geweldige navigator de Holiday Inn snel vinden. Zonder dit systeem zou het allemaal erg moeilijk worden.
We checken in en gaan naar de kamer. De kamer heeft de ijsmachine pal voor de deur plus een lawaaige lift; dit gaat het niet worden! Dat vindt ook de toevallig aanwezige Chuck, de Chief Engineer van het hotel, die direct de receptie belt om een andere kamer te regelen. Terwijl we net binnenstappen, komt Sam, de concierge al met de nieuwe sleutelkaarten. We zien direct: geen koelkast en geen magnetron en dat is lastig. Het diner in het hotel is matig en de sirloinsteak is bepaald niet mals. De wijn smaakt als een Aldi-wijn van €4 per fles; geen succes dus.
De volgende morgen genieten we van een matig ontbijt, dat apart betaald moet worden, hetgeen niet gebruikelijk is. Maar goed, we zitten hier nu eenmaal. We gaan St. Louis bekijken en proberen bij de 220 meter hoge Gateway Arch te komen, hetgeen gewoon niet lukt. We rijden rond en rond en afgesloten wegen maken het nog lastiger. Dan lukt het alsnog om vlakbij te komen langs de kade van de Missouri. Later horen we, dat de hele kade overstroomt is na de zware regenval de volgende dag, toen wij al in Kansas City zaten.
We komen in het hotel terug en de manager Lilian vraagt terloops of we tevreden zijn. We reageren niet echt positief, maar op ons commentaar reageert ze positief en vertelt, dat het allemaal wat achterloopt met het bijhouden van dit grote hotel. We krijgen de beide ontbijten gratis plus een bon voor drankjes naar keuze. 's Avonds drinken we wat in de ongezellige hotelbar; veel te groot allemaal met te weinig gasten. Wel gezellige mensen, zoals Sean, een Engelsman uit Manchester, die voor zaken hier is. Hij kankert flink op Manchester en speciaal op het vliegveld; nou daar kunnen we over meepraten! Later komt Larry, een trucker, die hier met z'n hond overnacht. Hij is een echte sfeermaker en heeft mooie verhalen. We eten bij Wendy's, een fast food toko aan de overkant. 's Morgens slooft Cvija, een Joegoslavische migrante, zich enorm uit om ons een fantastisch (gratis)'ontbijt te geven. We maken ons klaar voor de reis naar Kansas City.
De reis wordt pittig met zeer zware regenval; we komen nauwelijks boven de 50 mph en dan is het flink oppassen. Van de omgeving krijgen we zo weinig mee, want het zicht is zeer beperkt. Het hotel in KC is snel gevonden en we krijgen een prachtige suite. Kansas City is een prachtige stad. Overal liggen de gazons er als biljartlakens bij. We gaan naar het Nelson Atkins museum, waar we het beroemde schilderij Johannes de Doper van Caravaggio bewonderen. Ook de vele schilderijen van volgers en leerlingen. Veel,Hollandse meesters en zelfs een Rembrandt. We lunchen in het museum en dan op naar het WO1 museum. Dit is fascinerend en we krijgen een goed beeld van de vele aspecten van deze vreselijke "Great War", die allesbehalve great was. Het monument is kolossaal en heeft dat pompeuze wat je eigenlijk niet verwacht; het zou zo maar een mausoleum kunnen zijn van de een of andere dictator.
Dan op naar Tulsa, Oklahoma. Een mooi afwisselend liefelijk landschap. Tulsa doemt op na 360 km. In Tulsa melden we ons bij de verkeerde Days Inn; de goede ligt 10 mijl richting stad. Ach, die 10 mijl maakt ook niet meer uit. We checken in, drinken thee en bekijken "downtown" op zondag: uitgestorven dus! Maandag zijn we halverwege en is het wasdag èn rustdag. Morgen naar Oklahoma City. .
We checken in en gaan naar de kamer. De kamer heeft de ijsmachine pal voor de deur plus een lawaaige lift; dit gaat het niet worden! Dat vindt ook de toevallig aanwezige Chuck, de Chief Engineer van het hotel, die direct de receptie belt om een andere kamer te regelen. Terwijl we net binnenstappen, komt Sam, de concierge al met de nieuwe sleutelkaarten. We zien direct: geen koelkast en geen magnetron en dat is lastig. Het diner in het hotel is matig en de sirloinsteak is bepaald niet mals. De wijn smaakt als een Aldi-wijn van €4 per fles; geen succes dus.
De volgende morgen genieten we van een matig ontbijt, dat apart betaald moet worden, hetgeen niet gebruikelijk is. Maar goed, we zitten hier nu eenmaal. We gaan St. Louis bekijken en proberen bij de 220 meter hoge Gateway Arch te komen, hetgeen gewoon niet lukt. We rijden rond en rond en afgesloten wegen maken het nog lastiger. Dan lukt het alsnog om vlakbij te komen langs de kade van de Missouri. Later horen we, dat de hele kade overstroomt is na de zware regenval de volgende dag, toen wij al in Kansas City zaten.
We komen in het hotel terug en de manager Lilian vraagt terloops of we tevreden zijn. We reageren niet echt positief, maar op ons commentaar reageert ze positief en vertelt, dat het allemaal wat achterloopt met het bijhouden van dit grote hotel. We krijgen de beide ontbijten gratis plus een bon voor drankjes naar keuze. 's Avonds drinken we wat in de ongezellige hotelbar; veel te groot allemaal met te weinig gasten. Wel gezellige mensen, zoals Sean, een Engelsman uit Manchester, die voor zaken hier is. Hij kankert flink op Manchester en speciaal op het vliegveld; nou daar kunnen we over meepraten! Later komt Larry, een trucker, die hier met z'n hond overnacht. Hij is een echte sfeermaker en heeft mooie verhalen. We eten bij Wendy's, een fast food toko aan de overkant. 's Morgens slooft Cvija, een Joegoslavische migrante, zich enorm uit om ons een fantastisch (gratis)'ontbijt te geven. We maken ons klaar voor de reis naar Kansas City.
De reis wordt pittig met zeer zware regenval; we komen nauwelijks boven de 50 mph en dan is het flink oppassen. Van de omgeving krijgen we zo weinig mee, want het zicht is zeer beperkt. Het hotel in KC is snel gevonden en we krijgen een prachtige suite. Kansas City is een prachtige stad. Overal liggen de gazons er als biljartlakens bij. We gaan naar het Nelson Atkins museum, waar we het beroemde schilderij Johannes de Doper van Caravaggio bewonderen. Ook de vele schilderijen van volgers en leerlingen. Veel,Hollandse meesters en zelfs een Rembrandt. We lunchen in het museum en dan op naar het WO1 museum. Dit is fascinerend en we krijgen een goed beeld van de vele aspecten van deze vreselijke "Great War", die allesbehalve great was. Het monument is kolossaal en heeft dat pompeuze wat je eigenlijk niet verwacht; het zou zo maar een mausoleum kunnen zijn van de een of andere dictator.
Dan op naar Tulsa, Oklahoma. Een mooi afwisselend liefelijk landschap. Tulsa doemt op na 360 km. In Tulsa melden we ons bij de verkeerde Days Inn; de goede ligt 10 mijl richting stad. Ach, die 10 mijl maakt ook niet meer uit. We checken in, drinken thee en bekijken "downtown" op zondag: uitgestorven dus! Maandag zijn we halverwege en is het wasdag èn rustdag. Morgen naar Oklahoma City. .
Wij verblijven (2 weken) sinds zaterdag in de Toscane, Pentolina in een Hapimag resort. Alles perfect met zwembad en alles er op en er aan. Het is n.l. een landgoed dat ca. 20 j. geleden is aangekocht door Hapimag en van een gehucht met een kasteel is uitgebouwd tot een resort - het is een klein dorp geworden - waar het goed toeven is. Zie deze link https://www.google.com/search?q=hapimag+pentolina&ie=utf-8&oe=utf-8&client=firefox-b-ab
Ik kan de foto's helaas niet op jullie blog kwijt, maar dat komt dan wel op Verkuijl's dag, donderdag 29 of vrijdag 30 november? Heb ik het goed Sander dat wij hebben afgesproken dat jij het dit jaar coördineert en organiseert?
MHG Herman en Francis